پی آر پی درمان به وسیله پلاسمای غنی شده از پلاکتی است که در سالیان اخیر توجه زیادی به آن شده است.
مکانیسم اصلی درمان با این روش بکارگیری توان بیولوژیک بدن برای ترمیم خود در پاسخ به آسیب ها و بیماری هاست.
مواد رشدی و ترمیم‌کننده فراوانی که در پلاکت ها وجود دارد هستند به افزایش تعداد سلول ها و ترمیم بافت آسیب دیده کمک می کند.
تزریق این ماده استخراج شده از خون خود شخص بیمار در درمان بسیاری از بیماری های سیستم اسکلتی _ عضلانی کاربرد دارد.
پلاسمای غنی از پلاکت سرشار از مواد مورد نیاز سلول ها برای ترمیم خود است که این موضوع نشان دهنده چگونگی تاثیرات درمانی پی آر پی است.
این فرایند از طریق تعداد زیادی پروتئین های بیو اکتیو و فاکتورهای رشد که نقش کلیدی در شروع روند بازسازی و ترمیم بافتهای بدن دارند اعمال می‌شود.
یکی از مهم ترین فواید و مزایا این روش این است که علاوه بر تاثیرات تسکین دهنده می تواند به روند درمان نیز کمک کند.
امروزه تزریق پلاسمای غنی از پلاکت یکی از درمان های موثر در کاهش و تسکین علائم ناشی از آرتروز زانو در موارد پیشرفته به شمار می رود.
پس از درمان با پی آر پی درد بیمار تا حد زیادی کاهش یافته و میزان نیاز وی به داروهای مسکن نیز کاهش می یابد.
مکانیسم درمان با پی آر پی
در این روش متخصص مربوطه سلول های فعالی را که در روند ترمیم اسیب شرکت دارند از خون جدا کرده و پس از تغلیظ به میزان معین به مفصل مبتلا تزریق می کند.
تعداد جلسات درمانی با این روش بسته به شدت بیماری و تشخیص پزشک متفاوت است و با توجه به اینکه در این روش ماده خارجی وارد بدن نمی شود و عارضه جانبی خاصی ایجاد نمی کند تعداد دفعات تزریق نیز محدودیت ندارد.
پس از تزریق پی آر پی در مفصل ممکن است کمی درد در چند روز اول وجود داشته باشد که نشان دهنده آن است که پی آر پی روند ترمیم طبیعی بدن را شروع کرده است.
بیماری که تحت درمان با این روش قرار می گیرد باید از یک هفته پیش از درمان و دو هفته پس از آن از مصرف داروهای ضد فعالیت پلاکت مانند آسپرین اجتناب کند.
همچنین مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن ، دیکلوفناک و … 2 تا 3 پیش از تزریق باید قطع شود.
لازم بذکر است که انجام همزمان این روش با برنامه های توانبخشی از جمله فیزیوتراپی سبب افزایش تاثیر مثبت هر دو درمان بر روند بهبودی بیمار می شود.
از پی آر پی در درمان چه بیماری هایی می توان استفاده کرد؟
- آرتروز زانو
- آرتروز لگن
- آرتروز مچ پا
- آسیب های منیسک و رباط های زانو مانند پارگی منیسک و رباط صلیبی زانو
- آسیب تاندون های شانه
- التهابات مفصلی
- آسیب هایی مانند سندرم آرنج تنیس بازان
- خار پاشنه
البته موارد کاربرد پی آر پی محدود به آسیب های ارتوپدی نمی شود و این روش در خدمات درمانی پوست و مو نیز کاربرد گسترده ای دارد.
موارد منع استفاده از پی آر پی
- اختلالات پلاکتی
- اختلالات انعقادی
- وجود عفونت فعال در محل تزریق
- ابتلا به کم‌خونی شدید
- وجود اختلالات سیستم ایمنی ایمنی
- ابتلا به سرطان
