فیزیوتراپی در توانبخشی سکته مغزی

فیزیوتراپی در توانبخشی سکته مغزی

سکته مغزی یک نگرانی عمده برای سلامت عمومی است و همچنان یکی از علل اصلی ناتوانی بزرگسالان است. پیامدهای اجتماعی، جسمی و روانی سکته مغزی ویرانگر است. علیرغم بهترین درمان موجود، 30 تا 50 درصد از بازماندگان سکته مغزی با ناتوانی های جسمی و یا روانی قابل توجه و در نتیجه کاهش کیفیت زندگی مواجه می شوند. چنین بیمارانی برای بازیابی و بهبود عملکرد حرکتی اندام های فلج نیاز به توانبخشی طولانی مدت دارند. در سراسر جهان ناهماهنگی های قابل توجهی در کیفیت خدمات مراقبت و توانبخشی وجود دارد.

سکته مغزی می تواند عوارض مادام العمر ایجاد کند و اگر به اندازه کافی درمان نشود، کیفیت زندگی را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. فیزیوتراپی یک گزینه درمانی ضروری برای کسانی است که از سکته مغزی رنج می برند.

سکته مغزی زمانی اتفاق می‌افتد که جریان خون به مغز مسدود شود، چه توسط یک لخته یا یک شریان. آنها اورژانس های پزشکی بسیار جدی هستند – به قدری جدی که می توانند به راحتی زندگی را تهدید کنند. زنده ماندن از سکته مغزی موفقیت آمیز است، اما بهبودی کامل و مسیر بازگشت به زندگی عادی می تواند فرآیندی طولانی و دشوار باشد.

سکته مغزی چگونه عوارض طولانی مدت در بدن ایجاد می کند؟

40 درصد از بیماران سکته مغزی به دنبال این رویداد دچار ناتوانی های طولانی مدت می شوند. اثرات سکته مغزی و مدت زمان آن بستگی به این دارد که کدام ناحیه از مغز آسیب دیده است. اثرات احتمالی عبارتند از:

• فلج قسمت های مختلف بدن
• ناتوانی در صحبت کردن
• ضعف عضلانی
• صرع (تشنج مزمن) یا اسپاستیسیتی (حرکات غیرقابل کنترل و ناگهانی)
• اختلال بینایی
• آتاکسی (ناتوانی در هماهنگی حرکات)
• مشکلات تعادل

توانبخشی سکته مغزی یک فرآیند چند رشته ای است که شامل پزشکان، پرستاران، فیزیوتراپیست، کاردرمانگر، روانشناس عصبی، متخصص زبان و گفتار، شنوایی شناس و متخصص تغذیه است. با درک بهتر علت و پیشرفت‌های مهم در مدیریت، اکنون شاهد جمعیت بیشتری از بازماندگان سکته مغزی با نقایص عصبی و عملکردی متفاوت هستیم. 

فیزیوتراپی در توانبخشی سکته مغزی

تقریباً یک سوم تا نیمی از بیماران با ناتوانی های جسمی و یا روانی قابل توجهی باقی می مانند. این منجر به کاهش قابل توجهی در کیفیت زندگی می شود که با گذشت زمان افزایش می یابد. توانبخشی اعصاب با فیزیوتراپی ، کاردرمانی و گفتار درمانی فرصت خوبی را برای بازیابی کیفیت زندگی و فعالیت های روزمره زندگی (ADLs) به آنها ارائه می دهد.

فیزیوتراپی سکته مغزی

در حالی که مدیریت نقص حرکتی و اسپاستیسیته به خوبی سازماندهی شده است، نیاز به ایجاد یک ماژول جامع با در نظر گرفتن سایر نقایص مانند مشکل در بلع، تغذیه، ترس از افتادن، اختلال حسی، دیزآرتری، آفازی، اختلال شناختی و افسردگی نیز وجود دارد.

تقویت عضله و تحرک اولیه
تمرین قدرتی به عنوان مداخله ای تعریف می شود که در آن شرکت کننده یک عضله یا گروهی از عضلات را در برابر یک مقاومت خارجی تمرین می دهد. هر دو تمرین فعال و غیرفعال برای بیماران سکته مغزی همی پلژیک بی خطر هستند و می توانند باعث بهبود عملکرد شوند. تمرینات غیرفعال، توسط درمانگر و متخصص فیزیوتراپی سکته مغزی، به عنوان حرکت بدن بدون تلاش بیمار تعریف می شود. تمرینات مقاومتی پیشرونده الگوهای عملکردی حرکات در برابر افزایش تدریجی مقاومت یا وزن هستند. حرکات غیرفعال و فعال عضلات و تمرینات مقاومتی پیشرونده معمولاً و شاید مؤثرترین درمان برای بهبود قدرت حرکتی و عملکردها از جمله راه رفتن، راه رفتن و تعادل است. آنها همچنین در کاهش خستگی و بهبود کیفیت زندگی در افراد مبتلا به سکته موثر هستند. اکثر بیماران سکته مغزی شیوع بالایی از عوامل خطر قلبی عروقی دارند که به طور بالقوه با ورزش قابل تغییر هستند. با این حال، برای مستندسازی چنین کیفیتی از بهبود، مطالعات طراحی شده با کیفیت بالا مورد نیاز است.

مشاهده شده است که تمرینات غیرفعال که توسط متخصص فیزیوتراپی برای توانبخشی سکته مغزی روی اندام ها و تحرک اولیه حتی در مرحله حاد سکته مغزی تنظیم می شود، منجر به بهبودی بهتر می شود. جدا از فواید روانی، تحرک زودهنگام باعث افزایش انعطاف پذیری عصبی نیز می شود. بنابراین پس از تثبیت وضعیت قلبی-تنفسی می توان توانبخشی حاد را به صورت مداوم توصیه کرد.

آموزش کارهای تکراری (RTT)
این بر این اصل استوار است که مغز ما برای پیچیدگی و الگوی کار تنظیم شده است نه فقط برای یک حرکت. تمرین مکرر فعالیت‌های حرکتی خاص (مثلاً بلند کردن فنجان) به طور منظم مؤثرتر از حرکات ساده در مفاصل است. در RTT، یک دنباله حرکتی فعال از یک حرکت مورد نظر به طور مکرر در یک جلسه تمرینی انجام می شود که هدف آن یک هدف عملکردی روشن است. شواهدی با کیفیت پایین تا متوسط ​​برای RTT در بهبود عملکرد اندام فوقانی و تحتانی، راه رفتن و پیاده روی عملکردی تا شش ماه پس از درمان وجود دارد.

توانبخشی راه رفتن
بهبود ظرفیت راه رفتن یکی از دغدغه های اصلی قربانیان سکته مغزی و خانواده آنهاست. لنگیدن مشخص همراه با راه رفتن ناپایدار و پاکسازی ضعیف مانع، خطر افتادن را افزایش می دهد. بنابراین تقویت عضلات تنه و لگن و تمرین راه رفتن از اهداف اصلی فیزیوتراپی در توانبخشی سکته مغزی است.

مزایای فیزیوتراپی در توانبخشی سکته مغزی چیست؟

تحقیقات نشان می دهد که در حالی که بیماران می توانند به طور طبیعی تا حدودی پس از سکته مغزی بهبود یابند، با کمک فیزیوتراپی، گفتار درمانی و کاردرمانی سریعتر و بهتر بهبود می یابند.

مغز به طور طبیعی بهبود می‌یابد و عملکردهایی را که زمانی به ناحیه آسیب‌دیده تعلق داشت، به نواحی دیگر مغز اختصاص می‌دهد، مفهومی به نام انعطاف‌پذیری مغز. این یکی از شگفتی های بدن انسان است که به بهبودی کمک می کند، اما به زمان حساس است – بیماران باید مغز خود را برای دسترسی به این عملکردها پس از از دست دادن آموزش دهند.

فیزیوتراپی کمک زیادی به بهبود توانمندی ها پس از سکته مغزی می کند که توسط متخصصان فیزیوتراپی در منزل و کلینیک ما ارائه می شود.

نویسنده: فیزیوتراپیست محمدرضا جان پور
شماره نظام پزشکی : ف ۴۹۳۹
فیزیوتراپی در منزل و کلینیک (تهران و کرج)
نوبت دهی مشاوره و درمان : ۰۹۱۲۲۶۵۵۶۴۸

مقالات مرتبط :

دلایل و عوامل خطر سکته مغزی

دکتر فیزیوتراپی سکته مغزی

فیزیوتراپی در منزل پس از سکته مغزی