آرتروز مچ پا یکی از بیماری های مفصلی است که به دلیل فرسودگی و تخریب تدریجی غضروف مفصل مچ پا رخ می دهد و منجر به درد ، التهاب و مشکلات حرکتی در فرد مبتلا می شود.
آسیب های مفصل مچ پا شایع هستند، آسیب هایی مانند شکستگی و پیچ خوردگی و این آسیب ها اگرچه اغلب خوب میشوند ولی در بسیاری اوقات در دراز مدت موجب آسیب غیر قابل برگشت در غضروف مفصلی شده که وضعیتی به نام آرتروز مفصلی را به همراه دارند.
غضروف مفصلی نفش مهمی در محافظت از مفصل داشته و به تسهیل حرکات مفصل کمک می کند در نبود غضروف استخوان ها بر روی هم ساییده می شوند که این شرایط زمینه ساز بروز علائم و عوارض آرتروز خواهد شد.
این بیماری مفصلی شایع اغلب افراد بالای ۶۵ سال را درگیر می کند و عواملی همچون اضافه وزن و استفاده بیش از حد از مفصل ریسک بروز آن را افزایش می دهند.
درد، قرمزی، تورم و التهاب در مفصل و محدود شدن دامنه حرکات فرد از جمله مهم ترین علائم و عوارضی هستند که برای بیمار رخ می دهند.
از آنجاییکه در آرتروز، غضروف و بافت مفصل از بین می رود، روشی برای درمان قطعی آرتروز مچ پا شناخته نشده است ، اما تشخیص به موقع و شروع اقدامات درمانی مناسب می تواند از پیشرفت بیماری و آسیب دیدگی عضروف مفصلی جلوگیری و عملکرد حرکتی بیمار را بهبود بخشد.
علائم آرتروز مچ پا
- احساس درد شدید در مچ و کف پا
- ناتوانی در راه رفتن و ایستادن به مدت طولانی به دلیل وجود درد
- تشدید درد با راه رفتن و انجام فعالیت
- حساسیت مچ پا به لمس و فشار
- التهاب و تورم مچ پا
- خشکی مفصل مچ پا
- کاهش دامنه حرکتی مچ پا
- شنیده شدن صدای سایش استخوان ها بر روی هم هنگام حرکت دادن مفصل
دلایل و عوامل خطر
- افزایش سن یکی از مهم ترین عواملی است که ریسک بروز آرتروز مچ پا را افزایش می دهد ، با افزایش سن غضروف مفصلی آسیب پذیر شده و ریسک بروز مشکلات مفصلی افزایش پیدا می کند.
- راه رفتن ، دویدن و بطر کلی حرکات بیش از حد مفصل مچ پا
- آسیب دیدگی مچ پا در گذشته مانند شکستگی ، دررفتگی و پیچ خوردگی
- وارد شدن ضربه شدید به مچ پا
روش های درمان
همانطور که گفته شد آرتروز مچ پا درمان قطعی ندارد اما اقدامات درمانی علاوه بر کمک به تسکین درد و التهاب از پیشرفت بیماری جلوگیری می کنند.
کاهش سطح فعالیت بخصوص فعالیت های که نیازمند راه رفتن و ایستادن به مدت طولانی هستند فشار وارده بر مفصل را کاهش داده و کمک زیادی به بهبود عملکرد مچ پا در بیمار می کنند.
در افرادی که دچار اضافه وزن هستند کاهش وزن یکی از اقدامات درمانی مناسب در کمک به فرایند درمان و تسکین علائم است. بیمار باید با روش های مناسب اقدام به کاهش وزن کند.
استفاده از داروهای مسکن و ضدالتهاب مانند ناپروکسن و دیکلوفناک نیز در کاهش درد و التهاب مچ پا موثر بوده و به بیمار کمک می کند تا با درد کمتری به انجام فعالیت هایش بپردازد. در صورت درد شدید و ناتوان کننده ممکن است پزشک تزریق داروهای کورتونی را پیشنهاد دهد.
ممکن است پزشک برای افزایش کنترل و حمایت از مچ پا استفاده از بریس های مخصوصی را توصیه کند که با محدود کردن حرکات مفصلهای پا و مچ پا و کاهش فشار وارد شده به مفصل، درد و سفتی ناشی از آرتروز را کاهش می دهد.
استفاده از کفی و کفش طبی نیز می‌توانند از میزان فشاری که در هنگام راه رفتن بر روی مفصل مچ پا وارد می‌شود کاهش داده و به تسکین درد کمک کند.
فیزیوتراپی یکی از موثرترین روش ها در تسکین علائم و جلوگیری از پیشرفت بیماری است که تا حد زیادی می تواند شرایط بیمار را بهبود بخشد.
تمرینات کششی و تقویتی که فیزیوتراپیست برای بیمار در نظر می گیرد با تقویت مفصلهای بافت نرم مچ پا و عضلات اطراف آن، قدرت حمایتی مفصل را افزایش داده و به تسکین علائ کمک زیادی می کند.
فیزیوتراپیست علاوه بر تنظیم برنامه ورزشی برای بیمار از دیگر متدها و مدالیته ها همچون درمان‌های دستی ، سوزش خشک ، الکتروتراپی یا تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست ، التراسوندتراپی (درمان با امواج فراصوت) شاک ویو تراپی، لیزر تراپی و بیوفیدبک تراپی نیز بهره می برد.
فیزیوتراپی با مکانیسم افزایش انعطاف پذیری مفصل و افزایش قدرت عضلات اطراف آن و افزایش مهارت در انجام حرکات مفصل کمک زیادی به بهبود شرایط بیمار مبتلا به آرتروز مچ پا می کند.
در صورتی که روش های ذکر شده در بالا نتوانند کمکی به بهبود شرایط بیمار بکنند جراحی به عنوان آخرین گزینه درمانی انجام خواهد گرفت ، جراحی به روش آرتروسکوپی ، جراحی تعویض مفصل و فیوژن مفصل مچ پا از جمله رایج ترین روش های جراحی در درمان این بیماری مفصلی شایع هستند.
هماهنگی جهت ویزیت :
فیزیوتراپیست جانپور ۰۹۱۲۲۶۵۵۶۴۸
کلمات مرتبط :
