تنگی کانال نخاعی چیست؟
تنگی کانال نخاع یک وضعیت پزشکی است که زمانی رخ می‌دهد که کانال نخاعی باریک می شود و بر طناب نخاعی و یا اعصابی که از آن عبور می‌کنند فشار وارد می کند.
کانال نخاعی یک فضای توخالی است که از مرکز ستون فقرات می گذرد و شامل طناب نخاعی است که مجموعه ای از اعصاب است که مغز را به بقیه بدن متصل می کند. طناب نخاعی توسط مهره ها که استخوان هایی هستند که ستون فقرات را تشکیل می دهند محافظت می شود. مهره ها توسط دیسک هایی از هم جدا می شوند که به عنوان ضربه گیر عمل می کنند و به ستون فقرات اجازه حرکت می دهند.
تنگی کانال نخاعی می تواند در هر قسمتی از ستون فقرات رخ دهد، اما بیشتر در قسمت تحتانی کمر یا گردن (ستون فقرات گردنی) رخ می دهد.
دلایل تنگی کانال نخاعی چیست؟
آرتریت: استئوآرتریت و آرتریت روماتوئید می توانند باعث تشکیل خارهای استخوانی شوند که می توانند در کانال نخاع رشد کرده و آن را باریک کنند.
فتق دیسک: فتق دیسک کمر زمانی اتفاق می‌افتد که مرکز نرم دیسک ستون فقرات از شکافی در قسمت بیرونی سخت‌تر عبور کند. اگر فتق دیسک به طناب نخاعی یا اعصاب فشار بیاورد، می تواند باعث تنگی نخاع شود.
افزایش ضخامت رباط ها: رباط هایی که مهره ها را در کنار هم نگه می‌دارند می توانند به مرور زمان ضخیم شوند و به سمت کانال نخاعی برآمده شوند و باعث تنگی ستون فقرات شوند.
تومورها: رشد غیرطبیعی می تواند در داخل یا خارج کانال نخاعی ایجاد شود و به نخاع یا اعصاب فشار وارد کند.
آسیب های ستون فقرات: ضربه به ستون فقرات، مانند شکستگی یا دررفتگی در مهره ها، می تواند باعث تنگی ستون فقرات شود.
علائم تنگی کانال نخاعی چیست؟
علائم تنگی نخاع بسته به محل و شدت تنگی می تواند متفاوت باشد. برخی از افراد مبتلا به تنگی کانال نخاعی ممکن است به هیچ وجه علائمی را تجربه نکنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است این علائم را تجربه کنند:
- درد یا بی حسی در پشت، پاها یا بازوها
- ضعف در پاها یا بازوها
- مشکل در راه رفتن یا ایستادن برای مدت طولانی
- از دست دادن کنترل مثانه یا روده (در موارد شدید)
اگر مشکوک به تنگی کانال نخاعی هستید، مهم است که برای ارزیابی به پزشک مراجعه کنید. پزشک شما ممکن است معاینه فیزیکی انجام دهد، آزمایش های تصویربرداری (مانند اشعه ایکس، ام آر آی یا سی تی اسکن) را تجویز کند و یا آزمایش های عملکرد عصبی را برای تعیین علت و شدت علائم شما انجام دهد.
روشهای درمان
درمان تنگی کانال نخاعی به شدت بیماری و علت اصلی بستگی دارد. در برخی موارد، درمان های محافظه کارانه مانند استراحت، فیزیوتراپی و داروهای ضد درد ممکن است برای مدیریت علائم کافی باشد. در موارد شدیدتر، ممکن است جراحی برای کاهش فشار روی نخاع یا اعصاب لازم باشد.
روش های غیر جراحی درمان تنگی کانال نخاعی چیست؟
چندین روش غیرجراحی برای درمان تنگی کانال نخاعی وجود دارد که می تواند به مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی افرادی که از این عارضه رنج می برند کمک کند. این درمان های غیر جراحی عبارتند از:
فیزیوتراپی: فیزیوتراپی می تواند به بهبود انعطاف پذیری، قدرت و تعادل کمک کند که می تواند فشار روی نخاع و اعصاب را کاهش دهد. فیزیوتراپی همچنین می تواند به آموزش تمریناتی برای بهبود وضعیت بدن و تسکین درد به بیماران کمک کند.
داروها: مسکن‌های بدون نسخه مانند استامینوفن یا داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن می‌توانند به تسکین درد و کاهش التهاب کمک کنند. در برخی موارد، داروهای تجویزی مانند شل کننده های عضلانی یا داروهای درد عصبی ممکن است تجویز شوند.
تزریق: تزریق استروئید می تواند برای کاهش التهاب و تسکین درد استفاده شود و اغلب همراه با فیزیوتراپی استفاده می شود.
وسایل کمکی: عصا، واکرها و بریس ها می توانند به حمایت از ستون فقرات و کاهش فشار روی اعصاب کمک کنند.
تغییرات سبک زندگی: کاهش وزن، ترک سیگار و انجام ورزش های کم تاثیر مانند شنا یا دوچرخه سواری می تواند به کاهش فشار روی ستون فقرات و بهبود سلامت کلی کمک کند.
توجه به این نکته ضروری است که این درمان های غیرجراحی ممکن است برای همه بیماران مبتلا به تنگی نخاع موثر نباشد و برخی از بیماران ممکن است برای کاهش فشار روی نخاع و اعصاب نیاز به جراحی داشته باشند. برای تعیین بهترین درمان برای هر مورد، مهم است که با پزشک مشورت کنید.
جراحی
چندین روش جراحی وجود دارد که می تواند برای درمان تنگی نخاع استفاده شود، از جمله:
لامینکتومی: این روش شامل برداشتن قسمت پشتی مهره (لامینا) برای ایجاد فضای بیشتری در کانال نخاعی است.
فورامینوتومی: این روش شامل برداشتن استخوان یا بافتی است که روی ریشه عصبی در هنگام خروج از کانال نخاعی فشار می آورد.
همجوشی ستون فقرات: این روش شامل ترکیب دو یا چند مهره با هم برای تثبیت ستون فقرات و جلوگیری از باریک شدن بیشتر کانال نخاعی است.
تعویض دیسک: این روش شامل برداشتن دیسک آسیب دیده ستون فقرات و جایگزینی آن با دیسک مصنوعی است.
بیشتر بخوانید :
