دلایل فتق دیسک کمر
بیرون زدگی دیسک کمر زمانی رخ می دهد که مواد نرم و ژل مانند درون دیسک ستون فقرات از یک لایه خارجی ضعیف یا آسیب دیده بیرون زده یا نشت کند. این عارضه عمدتاً ناحیه کمر را تحت تأثیر قرار می دهد که به عنوان ستون فقرات کمری شناخته می شود.
عوامل متعددی می توانند در ایجاد فتق دیسک کمر نقش داشته باشند، از جمله:
دژنراسیون مرتبط با سن: با افزایش سن، دیسک های ستون فقرات به تدریج محتوای آب و خاصیت ارتجاعی خود را از دست می دهند و باعث می شود انعطاف پذیری کمتری داشته باشند و بیشتر مستعد آسیب شوند. این وضعیت لایه بیرونی دیسک را ضعیف می کند و خطر فتق را افزایش می دهد.
استرس مکرر و بلند کردن نامناسب اجسام: خم شدن، چرخاندن یا بلند کردن نادرست اجسام سنگین می تواند به ستون فقرات و دیسک های آن فشار وارد کند و منجر به فتق شود. مشاغل یا فعالیت هایی که شامل حرکات تکراری یا فشار بیش از حد بر روی کمر است می تواند در طول زمان باعث فتق دیسک کمر شود.
سایر دلایل فتق دیسک کمر
وضعیت نامناسب و مکانیک بدن: حفظ وضعیت نامناسب، مانند نشستن یا ایستادن برای مدت طولانی با پشت گرد، می تواند فشار بیش از حد بر دیسک های کمر وارد کند. به طور مشابه، مکانیک نامناسب بدن در طول فعالیت هایی مانند بلند کردن یا خم شدن می تواند خطر فتق دیسک را افزایش دهد.
تروما یا آسیب: رویدادهای تروماتیک ناگهانی مانند سقوط، تصادف رانندگی یا ضربه مرتبط با ورزش می‌توانند باعث آسیب مستقیم به ستون فقرات و در نتیجه فتق دیسک شوند. چنین حوادثی می تواند منجر به پارگی در لایه بیرونی دیسک شود و به مواد داخلی اجازه می دهد تا بیرون بزند.
چاقی و سبک زندگی کم تحرک: وزن بیش از حد بدن و سبک زندگی کم تحرک می تواند از دلایل فتق دیسک کمر باشد. چاقی بار مکانیکی روی ستون فقرات کمری را افزایش می‌دهد، در حالی که عدم فعالیت بدنی باعث ضعیف شدن عضلات حمایت کننده می شود و ستون فقرات را در برابر آسیب ها آسیب پذیرتر می‌کند.
استعداد ژنتیکی: برخی از افراد ممکن است تمایل ارثی به فتق دیسک کمر داشته باشند. برخی عوامل ژنتیکی می‌توانند بر ساختار و ترکیب دیسک‌های ستون فقرات تأثیر بگذارند و آنها را بیشتر در معرض انحطاط و فتق قرار دهند.
توجه به این نکته مهم است که در حالی که این عوامل می توانند احتمال فتق دیسک کمر را افزایش دهند، اما همه افرادی که این عوامل خطر را دارند به این بیماری مبتلا نمی شوند. علاوه بر این، برخی اصلاحات در سبک زندگی، مانند حفظ وزن سالم، تمرین وضعیت بدنی خوب، ورزش منظم و استفاده از مکانیک مناسب بدن، می تواند به کاهش خطر فتق دیسک و ارتقای سلامت کلی ستون فقرات کمک کند. اگر علائم فتق دیسک کمر را تجربه می کنید، توصیه می شود برای تشخیص مناسب و بررسی دلایل فتق دیسک کمر و گزینه های درمانی مناسب با یک متخصص فیزیوتراپی مشورت کنید.
روشهای درمان بیرون زدگی دیسک کمر
گزینه های درمانی برای بیرون زدگی دیسک کمر (همچنین به عنوان فتق دیسک کمر یا لغزش دیسک شناخته می شود) بسته به شدت علائم و سلامت کلی فرد می تواند متفاوت باشد. در اینجا چند روش متداول درمانی آورده شده است:
روشهای غیرجراحی
- استراحت و اصلاح فعالیت: اجتناب از فعالیت هایی که علائم را بدتر می کند و به بدن اجازه می دهد تا به طور طبیعی بهبود یابد.
- مدیریت درد: داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی بدون نسخه (NSAIDs) یا داروهای تجویزی ممکن است برای کاهش درد و کاهش التهاب توصیه شوند.
- فیزیوتراپی: تمرینات و کشش های خاص می تواند به تقویت عضلات اطراف، بهبود انعطاف پذیری و بهبودی کمک کند.
- تزریق استروئید اپیدورال: در برخی موارد، تزریق کورتیکواستروئید ممکن است در فضای اطراف عصب آسیب دیده برای کاهش التهاب و تسکین درد انجام شود.
درمان جراحی
- میکرودیسککتومی: این روش جراحی کم تهاجمی شامل برداشتن بخشی از فتق دیسک است که بر روی عصب نخاعی فشار می آورد. اغلب زمانی توصیه می‌شود که درمان‌های محافظه‌کارانه نتوانند تسکین دهند.
- دیسککتومی از راه پوست: یک روش کمتر تهاجمی که در آن ابزار خاصی از طریق یک برش کوچک برای برداشتن مواد فتق دیسک وارد می شود.
- فیوژن ستون فقرات: در موارد شدیدتر یا در صورت وجود بی ثباتی در ستون فقرات، ممکن است عمل فیوژن برای اتصال دو مهره به یکدیگر انجام شود و ستون فقرات را تثبیت کند.
فیزیوتراپی در درمان فتق دیسک کمر
فیزیوتراپی نقش مهمی در درمان محافظه کارانه فتق دیسک کمر دارد و با توجه به دلایل فتق دیسک کمر در نظر گرفته می شود. هدف آن کاهش درد، کاهش التهاب، بهبود تحرک و تقویت عضلات اطراف برای حمایت از ستون فقرات است. در اینجا برخی از مداخلات رایج فیزیوتراپی مورد استفاده در درمان فتق دیسک کمر آورده شده است:
تمرینات کششی: کشش های خاص به بهبود انعطاف پذیری، کاهش تنش عضلانی و کاهش فشار روی دیسک آسیب دیده کمک می کند.
تمرینات تقویتی مرکزی: تقویت عضلات شکم، پشت و لگن به ایجاد ثبات و حمایت از ستون فقرات کمک می کند و استرس دیسک ها را کاهش می دهد.
تحرک ستون فقرات: تکنیک های دستی ماهر برای حرکت دادن آرام ستون فقرات، هدف قرار دادن بخش های خاص برای بهبود تحرک و کاهش درد استفاده می شود.
تحرک بافت نرم: تکنیک هایی مانند ماساژ یا رهاسازی میوفاشیال به شل شدن عضلات سفت، کاهش اسپاسم عضلانی و بهبود گردش خون کمک می کند.
تحریک الکتریکی عصب از راه پوست (TENS): این شامل استفاده از جریان های الکتریکی سطح پایین برای تسکین درد با تحریک اعصاب و ترویج ترشح اندورفین است.
اولتراسوند درمانی: امواج صوتی بر روی ناحیه آسیب دیده اعمال می شود تا جریان خون را افزایش دهد، التهاب را کاهش دهد و بهبودی را تسریع کند.
کشش مکانیکی: با استفاده از تجهیزات تخصصی، نیروی کششی ملایمی به ستون فقرات وارد می‌شود که باعث ایجاد فضای بین مهره ها و کاهش فشار روی دیسک آسیب دیده می شود.
لیزر درمانی دیسک کمر
درمان دیسک کمر با لیزر پرتوان نیز یکی از روشهای فیزیوتراپی در درمان فتق دیسک کمر است که به توجه به دلایل فتق دیسک کمر و با توجه به نظر فیزیوتراپیست مورد استفاده قرار می گیرد.
دکتر فیزیوتراپی وضعیت فرد را ارزیابی می کند و یک برنامه درمانی شخصی را بر اساس نیازها و محدودیت های خاص آنها طراحی می کند. درمان ممکن است به تدریج با تمرکز بر مدیریت درد، بهبود تحرک و ترمیم عملکرد پیشرفت کند. معمولاً بازدیدهای بعدی منظم برای نظارت بر پیشرفت، اصلاح طرح درمان در صورت نیاز و ارائه پشتیبانی و راهنمایی مداوم توصیه می شود.
برای دریافت یک ارزیابی جامع و راهنمایی مناسب برای مدیریت فتق دیسک کمر از طریق فیزیوتراپی، مشورت با دکتر فیزیوتراپی ضروری است.
بیشتر بخوانید :
روشهای فیزیوتراپی در درمان سیاتیک
