فیزیوتراپی آسیب نخاعی (SCI) یک جزء حیاتی از روند کلی توانبخشی در این بیماران است.
به دنبال آسیب نخاعی، فرد ممکن است درجات مختلفی از اختلال در تحرک، قدرت، هماهنگی و عملکرد کلی خود را تجربه کند. هدف از فیزیوتراپی آسیب نخاعی پرداختن به این چالش ها از طریق ترکیبی از تمرینات تخصصی، درمان دستی و سایر مداخلات طراحی شده برای بهینه سازی شرایط بیمار، به حداکثر رساندن استقلال عملکردی و بهبود کیفیت کلی زندگی فرد است.
آسیب طناب نخاعی (SCI) به آسیب نخاع اشاره دارد که منجر به درجات مختلفی از اختلالات حسی، حرکتی و اتونوم می شود. عواقب آسیب نخاعی به سطح و شدت آسیب بستگی دارد و صدمات بالاتر منجر به آسیب گسترده تر می شود. به طور کلی، آسیب نخاعی می تواند منجر به فلج شدن اندام ها، از دست دادن حس، اختلال در عملکرد اتونوم و طیف وسیعی از عوارض ثانویه، از جمله انقباض عضلانی، زخم فشاری، و مشکلات تنفسی شود.
اهداف اولیه فیزیوتراپی برای افراد مبتلا به آسیب نخاعی به حداکثر رساندن استقلال عملکردی، مدیریت عوارض ثانویه و بهبود کیفیت کلی زندگی است.
فیزیوتراپیست ها بر اساس شرایط هر بیمار برنامه درمانی شخصی سازی شده در نظر می گیرند که به آسیب ها، محدودیت ها و اهداف خاص هر فرد رسیدگی کند. برنامه فیزیوتراپی آسیب نخاعی رویکردهای مختلفی را برای رسیدگی به قدرت و انعطاف‌پذیری عضلانی، تحرک مفاصل، آمادگی قلبی عروقی، تعادل، هماهنگی و مهارت‌های عملکردی ادغام می‌کند.
روشهای فیزیوتراپی آسیب نخاعی
یکی از اصول اساسی فیزیوتراپی برای SCI، مفهوم نوروپلاستیسیته – توانایی سیستم عصبی برای سازگاری و سازماندهی مجدد در پاسخ به تجربیات و چالش های جدید – است. با درگیر شدن در تمرینات و فعالیت های هدفمند، افراد مبتلا به SCI می توانند تغییرات نوروپلاستیک را افزایش دهند که ممکن است بهبود عملکردی و سازگاری با آسیب آنها را تسهیل کند.
درمان رشد عصبی (NDT) یک رویکرد پرکاربرد در فیزیوتراپی برای SCI است. NDT بر تسهیل الگوهای حرکتی عادی و کنترل وضعیتی از طریق تکنیک های خاص هندلینگ و تمرینات حرکتی تمرکز دارد. هدف NDT با پرداختن به اختلالات در تراز، تون و فعال سازی عضلات، بهینه سازی حرکت عملکردی و به حداقل رساندن ایجاد عوارض ثانویه، مانند انقباضات عضلانی و بدشکلی های مفصلی است.
یکی دیگر از جنبه های مهم فیزیوتراپی آسیب نخاعی استفاده از تمرینات تردمیل با وزن بدن (BWSTT) و تمرینات حرکتی است. این مداخلات شامل حمایت از افراد در وضعیت عمودی هنگام راه رفتن روی تردمیل، اغلب با کمک دستگاه‌های روباتیک یا درمانگران است. با درگیر شدن مکرر در این تمرین خاص، افراد مبتلا به SCI می توانند توانایی راه رفتن خود را افزایش دهند، آمادگی قلبی عروقی را بهبود بخشند و سازگاری عصبی عضلانی را ارتقا دهند.
تحریک الکتریکی یکی دیگر از ابزارهای ارزشمند در فیزیوتراپی برای SCI است. از طریق اعمال جریان الکتریکی به عضلات یا اعصاب خاص، افراد می توانند عضلات فلج یا ضعیف را فعال و تقویت کنند، گردش خون را بهبود بخشند و خطر آتروفی عضلانی و انقباضات مفصلی را کاهش دهند. تحریک الکتریکی عملکردی (FES) یک شکل بسیار مفید از تحریک الکتریکی است که می تواند به افراد مبتلا به SCI در انجام فعالیت های عملکردی مانند ایستادن، راه رفتن و گرفتن اشیا کمک کند.
علاوه بر این تکنیک های خاص، یک برنامه فیزیوتراپی آسیب نخاعی اغلب شامل طیف وسیعی از مداخلات دیگر مانند درمان دستی، تمرینات کششی، تمرینات تقویتی، تمرینات تعادلی و تهویه قلبی عروقی است. این مؤلفه‌ها معمولاً برای آسیب‌های خاص و اهداف عملکردی فرد، با هدف کلی افزایش تحرک، استقلال و کیفیت زندگی تنظیم می‌شوند.
فیزیوتراپی در منزل
همانطور که گفته شد آسیب نخاعی با درجات مختلفی از ناتوانی و ضعف حرکتی همراه است که این امر سبب بروز مشکلات عدیده حرکتی برای فرد آسیب دیده می شود ، به همین دلیل مبتلایان به آسیب نخاعی در مراجعه به کلینیک های فیزیوتراپی دچار محدودیت هستند.
خدمات فیزیوتراپی در منزل آسیب نخاعی که توسط متخصصان ما ارائه می شود ، راهکاری ارزشمند برای مبتلایان به آسیب نخاعی است که بدون نیاز به خروج از منزل و مراجعه به کلینیک فیزیوتراپی بتوانند از مزایای فیزیوتراپی بهره مند شوند.
