روماتیسم مفصلی

آرتریت روماتوئید یا روماتیسم مفصلی نوعی بیماری مزمن و سیستمیک است که اغلب در زنان و در سنین 30 تا 50 سال رخ می دهد.

در این بیماری خودایمنی سیستم ایمنی به سلول های بدن بخصوص سلول های سینوویوم مفاصل بدن حمله می کند و عوارض بیماری را ایجاد می کند.

سینوویوم لایه ای از جنس سلول است که سطح درونی کپسول مفصلی را پوشانده و وظیفه ترشح مایع مفصلی را بر عهده دارند.

این بیماری اغلب مفاصل را بصورت قرینه درگیر می کند که می تواند مشکلات زیادی برای بیمار به همراه داشته باشد.

علت اصلی این بیماری تاکنون ناشناخته مانده اگرچه محققان اختلالات و ضعف سیستم ایمنی را در بروز آن دخیل می دانند.

از آنجایی که علائم این بیماری با بیماری های دیگری نیز مشابه است برای تشخیص دقیق و افتراق آن از سایر مشکلات پزشک از روش های عکسبرداری و تست های آزمایشگاهی دقیق برای تشخیص بیماری استفاده می کند.

روماتیسم مفصلی اغلب مفاصل کوچک بدن را درگیر کرده و سبب درد ، التهاب و تورم مفاصل می شود.

این بیماری مزمن در طولانی مدت می تواند سبب تخریب مفاصل و عوارض بیشتری برای بیمار شود.

به همین دلیل بیماران مبتلا به روماتیسم مفصلی بیش از سایر افراد در معرض خطر بروز بیماری هایی مانند پوکی استخوان، بیماری های گوارشی و بیماریهای قلبی–عروقی هستند.

علائم روماتیسم مفصلی

• التهاب مفاصل
• درد مفاصل
• تورم مفاصل
• حساسیت به لمس و فشار
• خشکی مفاصل که در ابتدای روز و پس از مدتی بی حرکتی بیش تر احساس می شود.
• ضعف و خستگی مزمن
• آسیب بافت های اطراف مفصل
• محدودیت حرکتی مفاصل
• شل شدن و ضعف رباط ها و تاندون ها
• ندول های روماتیسمی
• کاهش اشتها
• درد مبهم عضلات
• لنگیدن حین راه رفتن
• تغییر شکل مفاصل
• کم خونی
• درگیری عروق خونی و عصبی
• تنگی نفس به دلیل درگیری ریه و بافت های آن
• تب
• آسیب های چشمی

عوامل خطر

• عوامل ژنتیکی و سابقه خانوادگی ابتلا به بیماری های روماتیسمی
• ابتلا به بیماری های عفونی و ویرورسی
• مصرف بیش از حد مواد حاوی کافئین
• سیگار کشیدن و استعمال سایر دخانیات

درمان روماتیسم مفصلی

این بیماری درمان قطعی ندارد و تنها با روش هایی می توان از شدت علائم کاست و به بهبود شرایط بیمار و کاهش درد و مشکلات بیمار کمک کرد.

روش های درمانی روماتیسم مفصلی از پیشرفت بیماری و شدت تخریب مفاصل کم می کنند.

بیماران مبتلا به روماتیسم مفصلی باید سطح فعالیت خود را کاهش دهند تا از تشدید ضعف و خستگی جلوگیری شود.

استراحت دادن به مفاصل از شدت علائم بیماری کاسته و از تخریب بیشتر مفاصل جلوگیری می کند.

مبتلایان به این بیماری باید بطور منظم به پزشک مراجعه کنند تا وضعیت جسمانی آن ها بطور دقیق مورد بررسی قرار بگیرند.

در صورت لزوم با تجویز پزشک و متخصص فیزیوتراپیست می توان از بریس های مخصوص که به اصلاح ناهنجاری های ایجاد شده کمک می کند استفاده کرد.

تجویز داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی مانند آسپرین، پیروکسیکام، ناپروکسن و ایبوپروفن می تواند شرایط بیمار را بهبود بخشد.

تجویز داروهای استروئیدی مانند پردنیزولون در موارد شدید برای کمک به کاهش علائم بیماری می تواند موثر باشد.

فیزیوتراپی و انجام تمرینات ورزشی تحت نظر فیزیوتراپیست می تواند وضعیت مفاصل را بهبود بخشیده و به کاهش مشکلات بیمار کمک کند.

تمرینات فیزیوتراپی به کاهش خشک مفاصل کمک کرده و انعطاف پذیری مفاصل درگیر را افزایش می دهد.

کاردرمانی در منزل نیز برای مبتلایان به روماتیسم مفصلی مناسب است.

متخصص کاردرمانی در منزل توصیه هایی در ارتباط با نحوه صحیح حرکت و بهبود عملکرد جسمی به بیمار می دهد.

بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید که بدلیل مشکلات جسمی ایجاد شده با دشواری در مراجعه به کلینیک فیزیوتراپی مراجه هستند می توانند از خدمات فیزیوتراپی در منزل  و کلینیک ما بهره ببرند.

متخصصان ما با ارزیابی دقیق شرایط بیمار و با توجه به شدت بیماری و عوارضی که ایجاد کرده از مدالیته ها و متدها موثر در درمان روماتیسم مفصلی استفاده می کنند.

برای ارتباط با ما و رزرو نوبت فیزیوتراپی در منزل با شماره تلفن های 09122655648 تماس حاصل بفرمایید.