درمان سندرم تونل کارپال با فیزیوتراپی

درمان سندرم تونل کارپال با فیزیوتراپی یکی از موثرترین راهکارها است که در کلنیک فیزیوتراپی و یا بصورت خدمات فیزیوتراپی در منزل ارائه می شود.

سندرم تونل کارپال یک بیماری شایع است که باعث بی حسی، سوزن سوزن شدن و درد در دست و انگشتان می شود. زمانی اتفاق می‌افتد که عصب میانی که از ساعد به سمت دست می‌رود، هنگام عبور از تونل کارپ فشرده می‌شود. تونل کارپال یک گذرگاه باریک در مچ دست است که توسط استخوان ها و رباط ها تشکیل می شود.

عصب میانی حس شست، اشاره، وسط و نیمی از انگشت حلقه را فراهم می کند. همچنین برخی از ماهیچه هایی را که شست و انگشتان را حرکت می دهند کنترل می کند. هنگامی که عصب مدیان فشرده می شود، می تواند علائم مختلفی ایجاد کند، از جمله:

• بی حسی: این شایع ترین علامت سندرم تونل کارپال است. معمولاً در انگشت شست، اشاره، وسط و نیمی از انگشت حلقه احساس می شود.
• سوزن سوزن شدن: این یکی دیگر از علائم شایع سندرم تونل کارپ است. همچنین در انگشت شست، اشاره، وسط و نیمی از انگشت حلقه احساس می شود.
• درد: این یک علامت کمتر شایع سندرم تونل کارپال است. می تواند در مچ دست، دست، ساعد و گاهی اوقات بالای بازو احساس شود.
• ضعف: این یکی از علائم دیررس سندرم تونل کارپال است. می تواند در گرفتن اشیا مشکل ایجاد کند و مشت کردن را دشوار کند.

دلایل و عوامل خطر

سندرم تونل کارپال به دلیل باریک شدن تونل کارپال ایجاد می شود. این می تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود، از جمله:

• حرکات مکرر دست و مچ: این شایع ترین علت سندرم تونل کارپال است. حرکات تکراری مانند تایپ کردن، استفاده از کیبورد یا ماوس، یا نواختن یک آلت موسیقی می تواند بر عصب میانی فشار وارد کند.
• نقرس: نقرس می تواند باعث التهاب در تونل کارپال شود که می تواند عصب میانی را تحت فشار قرار دهد.
• بارداری: در دوران بارداری، بدن مایعات بیشتری تولید می کند که می تواند باعث تورم در تونل کارپال شود. این تورم می تواند عصب میانی را تحت فشار قرار دهد.
• برخی شرایط پزشکی: برخی از شرایط پزشکی مانند آرتریت روماتوئید، چاقی و دیابت می توانند خطر ابتلا به سندرم تونل کارپال را افزایش دهند.

تشخیص سندرم تونل کارپال بر اساس معاینه فیزیکی و تاریخچه علائم بیمار است. پزشک بی حسی، سوزن سوزن شدن و ضعف در دست ها و انگشتان را بررسی می کند. آنها همچنین ممکن است رفلکس ها و قدرت عضلانی را بررسی کنند. در برخی موارد، پزشک ممکن است الکترومیوگرافی (EMG) یا مطالعات هدایت عصبی (NCS) را برای تأیید تشخیص تجویز کند.

درمان سندرم تونل کارپال با فیزیوتراپی سبب تسکین علائم و بازیابی قدرت دست به وضعیت قبل از بیماری می شود.

متخصص فیزیوتراپی برای درمان سندرم تونل کارپال از مدالیته های درمانی مختلفی استفاده می کند که در این جا به رایج ترین راهکارهای فیزیوتراپی در این زمینه اشاره مختصری داشته ایم.

درمان سندرم تونل کارپال با فیزیوتراپی

اولتراسوند تراپی

اولتراسوند می‌تواند در کاهش درد و بی حسی موثر بوده و به افزایش قدرت دست و انگشتان دست کمک کند.

منوال تراپی

منوال تراپی یا همان درمان دستی که توسط دستان متخصص فیزیوتراپی انجام می گیرد می تواند نقش مهمی در درمان سندرم تونل کارپال داشته باشد.

شل کردن میوفاسیال و یا تکنیک شل کردن فعال در شل کردن تاندون‌ ها و عضلات سفت شده موثر ات و می تواند به تسکین علائم بیمار کمک کند.

اسپلینت

اسپلینت‌ هایی که مچ دست را در حالت خم نشده و مستقیم نگه می‌دارند، نقش موثری در کاهش درد و سایر علائم افراد مبتلا به این عارضه دارند و بتدریج به درمان سندرم تونل کارپال کمک می کنند.

تمرین درمانی

حرکت دادن انگشتان با الگوی مخصوصی که فیزیوتراپیست به بیمار آموزش می دهد، به نرم تر شدن حرکات تاندون‌ ها و اعصاب در درون تونل کارپال کمک کرده و از این طریق به بهبود علائم بیماری کمک می کند.

تکنیک های تمرین درمانی را با مشورت فیزیوتراپیست بصورت تمرینات فیزیوتراپی در منزل انجام داد.

تمرینات فیزیوتراپی در منزل

در این جا به برخی تمرینات فیزیوتراپی در منزل در درمان سندرم تونل کارپال اشاره کرده ایم.

• آرنج خود را به طوری که دست شما رو به بالا قرار گرفته روی یک میز قرار داده و به آرامی مچ خود را به جلو خم کرده و ۵ ثانیه در این وضعیت مکث کنید.
  سپس مچ خود را صاف کرده و سپس آن را به عقب خم کنید، این وضعیت را نیز ۵ ثانیه حفظ کنید.
• دست خود را به طوری که کف دست به سمت پایین باشد به جلو قرار دهید.
  سپس به آرامی مچ خود را به طرف پایین خم کنید.
  از دست دیگر خود نیز برای کشیدن دست خم شده استفاده و آن را به سمت بدن خود بکشید.
  این وضعیت را ۲۰ ثانیه حفظ کنید. این تمرین به درمان سندرم تونل کارپال کمک می کند.
• انگشتان خود را بطور مستقیم نگه داشته و به آرامی مفصل میانی انگشتان را خم کرده و نوک آن‌ها را به سمت کف دست خود متمایل کنید.
  این وضعیت را نیز ۵ ثانیه حفظ کرده سپس رها کنید.
• در حالی که یک وزنه‌ی سبک را در دست گرفته‌اید، دست خود را به طوری که کف دست رو به زمین باشد به جلو دراز کنید.
  سپس مچ خود را به آرامی به سمت بالا خم کرده و سپس به موقعیت اولیه بازگردید.
• کف دست خود را روی یک میز قرار داده و انگشتان را به سمت بالا ببرید.
  در حالی که انگشتان خود را بالا می‌برید، دست دیگر را روی مفاصل انتهایی انگشتان قرار داده و به سمت پایین فشار دهید.
  در این وضعیت باید احساس انقباض عضلات ساعد داشته باشید.