فیزیوتراپی پس از جراحی شانه

فیزیوتراپی پس از جراحی شانه برای تسریع بهبودی ، کاهش عوارض جراحی و بازیابی دامنه حرکات شانه از اهمیت زیادی برخوردار است.

شانه انعطاف پذیرترین مفصل بدن شماست. می تواند در هر جهت حرکت کند و به همین دلیل نیز ریسک آسیب پذیری آن بالا است.

انواع آسیب هایی که می تواند به شانه رخ دهد با توجه به جمعیت شناسی متفاوت است. شایع ترین مشکلات شانه در جمعیت های جوان تر، درد قدامی شانه، بی ثباتی شانه، دررفتگی های مکرر شانه است. در حالی که در افراد مسن درد شانه مربوط به پارگی روتاتور کاف یا استئوآرتریت شایع تر است.

شواهد نشان می دهند که فیزیوتراپی قبل از در نظر گرفتن هر گونه گزینه جراحی مناسب است و توصیه می شود. با این حال، گزینه های جراحی ممکن است برای افرادی که نتوانسته اند به خوبی به توانبخشی فعال پاسخ دهند توصیه شود. تعجب آور نیست که جراحی برای شرایط اسکلتی عضلانی زمانی که با توانبخشی فعال پس از عمل همراه باشد برای دستیابی به نتایج بهینه درازمدت کلیدی است.

برای شروع فیزیوتراپی پس از جراحی شانه، درک خوب آناتومی شانه به شما کمک می کند ظرفیت خود را بعد از جراحی درک کنید و مراقبت بهتری از شانه خود ارائه دهید.

شانه یک مفصل توپ و سوکت است. این استخوان از 3 استخوان تشکیل شده است: استخوان بازو (بازو)، تیغه شانه (کتف) و استخوان ترقوه (ترقوه).

در ابتدا، استراحت دادن به شانه عمل شده در یک آتل برای بهبودی شانه عمل شده شما مفید خواهد بود. این امر به ویژه برای جراحی شامل ترمیم روتاتور کاف بسیار مهم است، زیرا بسته به اینکه آسیب اولیه چقدر بوده است، ممکن است در برابر پارگی مجدد آسیب پذیر باشند.

نقطه ضعف بی حرکتی این است که باعث کاهش بارگذاری از طریق مفاصل، رباط ها و عضلات می شود. مطالعات نشان داده اند که چند روز بی حرکتی برای ایجاد ضعف و سفتی قابل توجه کافی است. بهبود تحرک مفصل و قدرت عضلانی در مراحل بعدی برای بازگشت عملکرد ضروری است.

فیزیوتراپی پس از جراحی شانه

فیزیوتراپی بخشی جدایی ناپذیر از درمان شانه شامل جراحی است. فیزیوتراپی هم قبل از عمل (قبل از توانبخشی) و هم بعد از جراحی (پس از توانبخشی) انجام می شود. اگرچه چند سال پیش رایج نبود، اما مزایای پیش‌هاب به طور فزاینده‌ای در درمان‌هایی که شامل جراحی می‌شوند، شناخته می‌شوند.

فیزیوتراپی برای جراحی شانه در دوران قبل از عمل به منظور افزایش سرعت بهبودی پس از جراحی است. با این حال، از آنجایی که فرد در حال حاضر آسیب دیده است، تمرینات ابداع شده نباید روی مفصل شانه خیلی شدید باشد. این به این دلیل است که می تواند منجر به آسیب بیشتر به شانه آسیب دیده شود. قبل از عمل باید 6 هفته قبل از جراحی شروع شود. اگر کسی بتواند زودتر شروع کند، حتی بهتر است زیرا منجر به نتایج بهتر می شود.

در این مرحله، بزرگترین خطر استفاده بیش از حد از مفصل شانه یا تمرین بیش از حد است. هر دو منجر به ایجاد فشار زیادی بر روی بازوی آسیب دیده می شود که ممکن است آسیب را بدتر کند. کسانی که استدلال می کنند که اگر خطر بدتر شدن آسیب در دوران قبل از چاقی وجود داشته باشد، باید این واقعیت را در نظر داشته باشند که افرادی که تحت دوره قبل از چاقی قرار گرفته اند، خیلی سریع تر بهبود می یابند و در مقایسه با افراد دیگر به مراقبت شبانه روزی کمتری پس از جراحی نیاز دارند. که فقط تحت فیزیوتراپی پس از جراحی شانه قرار می گیرند.

تمرینات قبل از تمرین به گونه ای طراحی شده اند که شانه را انعطاف پذیر، قوی و منعطف نگه دارند و در عین حال اطمینان حاصل کنند که آسیب بیشتری وارد نمی شود. این می تواند شامل طیف وسیعی از تمرینات حرکتی و استفاده از وزن بازو برای ورزش باشد. از ورزش هایی که به شانه فشار زیادی وارد می کنند مانند تمرین با وزنه باید اجتناب شود.

فیزیوتراپی پس از جراحی شانه برای اطمینان از بهبودی کامل، صحیح و سریع مهم است. چند روز پس از جراحی، فرد به طور معمول بازوی خود را تمرین می دهد و در عین حال مطمئن می شود که شانه ای که جراحی شده است حرکت نمی کند. این شامل خم کردن مچ دست و آرنج و آونگ است. آونگ شامل آویزان کردن بازو و استفاده از وزن بدن برای چرخاندن بازو به جلو و عقب است. در این مرحله باید مراقب بود که حرکت توسط شانه ایجاد نشود زیرا می تواند باعث پارگی شود.

چند روز پس از جراحی، فیزیوتراپی به مرحله بعدی یعنی حرکت غیرفعال می‌رود. حرکت غیرفعال به منظور انعطاف و انعطاف پذیری شانه در طول فرآیند بهبودی است. در حین حرکت غیرفعال، بازو توسط یک پرستار یا یک ماشین حرکت می کند.

در حدود هفته پنجم یا ششم، شانه به اندازه کافی بهبود یافته است تا بدون خطر زیاد آسیب حرکت کند. این شامل حرکت تدریجی مفصل شانه در زوایای مختلف است تا زمانی که دامنه حرکت تقریباً بهینه به دست آید. تمرینات قدرتی نیز در این مرحله گنجانده شده است. فرد معمولاً باید از ابتدای شانه حمایت کند تا زمانی که انعطاف پذیرتر و قوی تر شود. در این مرحله از وزنه های آزاد و کش برای تمرینات قدرتی استفاده می شود.

در حدود 4 ماه، فرد معمولاً به طور کامل بهبود می یابد و می تواند تمرینات قدرتی سنگین تری مانند فشار دادن و همچنین شرکت در ورزش انجام دهد. با این حال، باید از نقاط تماس مانند فوتبال و راگبی تا زمانی که واقعاً بهبود یابند، اجتناب کرد.

نکته ای که هنگام انجام فیزیوتراپی برای جراحی شانه باید در نظر داشت این است که صبر و استراحت به اندازه خود فیزیوتراپی مهم است، اگر مهمتر نباشد. تلاش برای انجام کارهای خیلی زود می تواند برای پیشرفت بهبودی فرد مضر باشد.

فیزیوتراپیست محمدرضا جان پور
شماره نظام پزشکی : ف ۴۹۳۹
فیزیوتراپی در کلینیک و‌ منزل (تهران،کرج)
نوبت دهی مشاوره و درمان : ۰۹۱۲۲۶۵۵۶۴۸

کلمات مرتبط :

فیزیوتراپی پس از جراحی شانه – فیزیوتراپی شانه در منزل – درمان درد شانه در منزل – فیزیوتراپی شانه پس از جراحی – بهترین درمان درد شانه – فیزیوتراپی در منزل توسط خانم – فیزیوتراپی در منزل توسط آقا