فیزیوتراپی پس از سکته مغزی در منزل بخش مهمی از بهبودی پس از سکته مغزی است که توط متخصصان ما ارائه می شود.
توانبخشی سکته مغزی می تواند به بیمار در بازیابی استقلال و بهبود کیفیت زندگی کمک کند.
روش های زیادی برای کمک به بهبودی افراد از سکته مغزی وجود دارد. اما به طور کلی، توانبخشی حول اقدامات متمرکز و تکراری متمرکز است – تمرین کردن یک چیز به طور مکرر. برنامه توانبخشی شما به قسمتی از بدن یا نوع توانایی تحت تاثیر سکته مغزی شما بستگی دارد.
سکته مغزی می تواند به دو صورت رخ دهد: یا با انسداد (سکته مغزی ایسکمیک) یا خونریزی (سکته هموراژیک) از رگ خونی در مغز. اگر جریان خون بازیابی نشود، اعصاب مغز به زودی می میرند و باعث آسیب دائمی به مغز می شود. این باعث ایجاد مشکلاتی در عملکردهای بدن می شود که به طور معمول توسط آن سلول ها کنترل می شوند.
سکته مغزی شایع است بطوری که از هر 6 نفر یک نفر در طول زندگی خود دچار سکته می شود. این دومین عامل مرگ و میر و علت اصلی ناتوانی در سراسر جهان است. با مراقبت های پزشکی و توانبخشی خوب، اکثر مردم تا حدودی پس از سکته مغزی بهبود می یابند، اما بسیاری از مردم مشکلات مداومی را تجربه می کنند که بر فعالیت های روزانه آنها تأثیر می گذارد. فیزیوتراپی پس از سکته مغزی کمک زیادی به تخفیف عوارض ناشی از این آسیب مغزی می کند.
تعدادی از عوامل سلامتی و سبک زندگی وجود دارد که خطر سکته مغزی را افزایش می دهد. افزایش فشار خون، کلسترول بالا، دیابت و بیماری های مربوط به قلب می تواند شما را در معرض خطر بیشتری قرار دهد. افرادی که سیگار می کشند، مشروبات الکلی زیاد می نوشند، از نظر فیزیکی کم تحرک هستند، اضافه وزن دارند یا مصرف ناکافی میوه و سبزیجات دارند نیز در معرض خطر بیشتری قرار دارند. خطر سکته مغزی زمانی افزایش می یابد که عوامل خطر متعددی وجود داشته باشد،
با این حال، اغلب هیچ دلیل مشخصی برای سکته مغزی وجود ندارد و افراد ممکن است با تعداد کمی از این عوامل خطر یا بدون هیچ یک از این عوامل، سکته مغزی کنند. سکته مغزی در افراد جوان نیز ممکن است رخ دهد.
فیزیوتراپی پس از سکته مغزی
تمرینات مهارت حرکتی. ورزش می تواند به بهبود قدرت و هماهنگی عضلات در سراسر بدن کمک کند. اینها می تواند شامل ماهیچه هایی باشد که برای تعادل، راه رفتن و حتی بلع استفاده می شوند.
آموزش تحرک. ممکن است یاد بگیرید که از وسایل کمک حرکتی مانند واکر، عصا، ویلچر یا مچ بند استفاده کنید.
مچ بند می تواند مچ پا را تثبیت و تقویت کند تا در حین یادگیری مجدد راه رفتن، وزن بدن را تحمل کند.
درمان ناشی از محدودیت در حالی که شما تمرین حرکت دادن اندام آسیب دیده را برای کمک به بهبود عملکرد آن انجام می دهید، اندام سالم مهار می شود. این درمان گاهی اوقات درمان با استفاده اجباری نامیده می شود.
تمرینات دامنه حرکتی. برخی تمرینات و درمان‌ها می‌توانند تنش عضلانی (اسپاستیسیته) را کاهش داده و به شما در بازیابی دامنه حرکتی کمک کنند.
تحریک الکتریکی عملکردی الکتریسیته به ماهیچه های ضعیف اعمال می شود و باعث انقباض آنها می شود. تحریک الکتریکی ممکن است به آموزش مجدد عضلات شما کمک کند.
چشمگیرترین بهبودی در روزهای اولیه پس از سکته مغزی اتفاق می افتد، زیرا تورم در مغز کاهش می یابد. طی چند ماه آینده، بهبودی ادامه خواهد یافت و افرادی که در توانبخشی اولیه و جامع شرکت می کنند، نتایج بسیار بهتری خواهند داشت.
هدف فیزیوتراپی پس از سکته مغزی در منزل و کلینیک به حداکثر رساندن عملکردهایی است که از دست رفته اند. توانبخشی عموماً فشرده است و بازماندگان سکته مغزی باید به طور فعال درگیر شوند و هر روز 2 تا 3 ساعت تمرین کنند.
نقش فیزیوتراپی کمک به بازیابی حرکت و احساس است تا بتوانید دوباره فعالیت های روزمره را انجام دهید. فعالیت های توانبخشی به میزان قابل توجهی متفاوت است، بسته به اینکه چه چیزی تحت تأثیر سکته مغزی قرار گرفته است. به طور کلی، سه هدف اصلی وجود دارد که افراد ممکن است پس از سکته مغزی داشته باشند:
بازیابی عملکرد بازو
دو سوم از بازماندگان سکته مغزی پس از سکته مغزی در استفاده از بازوی خود مشکل دارند و بسیاری از آنها هرگز هیچ استفاده ای را به دست نمی آورند. فیزیوتراپیست شما می تواند در هر مرحله از ریکاوری تمرینات مناسبی را به شما بدهد و به شما کمک کند تا بازوی خود را حرکت دهید و برخی حرکات را بازیابی کنید، حتی اگر بسیار ضعیف باشد. تعدادی رویکرد مختلف برای بازیابی عملکرد بازو وجود دارد که توسط آزمایشات تحقیقاتی عالی پشتیبانی شده است. بنیاد ملی سکته مغزی دستورالعمل‌هایی دارد که باید با تمرین‌های توصیه‌شده مانند تقویت و تمرین تکراری کارها و تمرین‌هایی که توصیه نمی‌شود، مانند استفاده از قرقره، دنبال کنید. فیزیوتراپیست شما همچنین می تواند در مورد مدیریت درد پس از سکته مغزی مشاوره دهد.
ریکاوری راه رفتن
کمک به بازیابی توانایی راه رفتن بطور مستقل یکی از اهداف فیزیوتراپی پس از سکته مغزی است. اکثر افراد پس از سکته مغزی توانایی راه رفتن را بازیابی می کنند، اما ممکن است به کمکی مانند قاب راه رفتن یا چوب نیاز داشته باشند. فیزیوتراپیست ها متخصصی هستند که کمک های صحیح لازم برای راه رفتن و استفاده از تکنیک های عملی و تمرینات خاص را برای بهبود راه رفتن بعد از سکته مغزی انجام می دهند.
بازیابی تعادل
پس از سکته مغزی، زیرا تعادل شما تحت تاثیر قرار می گیرد، بیشتر در معرض خطر افتادن هستید. با انجام تمرینات مناسب که توسط فیزیوتراپیست شما تجویز و نظارت می شود و ارزیابی دقیق عواملی که در ایجاد مشکلات تعادلی شما نقش دارند، می توان به میزان قابل توجهی ثبات شما را پس از سکته بهبود بخشید.
فیزیوتراپیست ها همچنین نقش مهمی در جلوگیری از تکرار سکته مغزی دارند. آنها می توانند با اصلاح سبک زندگی به طور بالقوه از سکته مغزی ثانویه جلوگیری کنند، که برای بهبود سلامت و جلوگیری از ناتوانی بسیار موثر است.
مقالات مرتبط :
