بیرون زدگی دیسک گردن ، یک بیماری شایع است که بر ستون فقرات، به ویژه در ناحیه گردن تاثیر می گذارد. زمانی اتفاق می افتد که هسته داخلی نرم دیسک بین مهره ها از طریق پارگی در لایه بیرونی سخت برآمده یا پاره شود. این وضعیت می تواند اعصاب مجاور را تحریک کرده و تحت فشار قرار دهد و منجر به درد، بی حسی و ضعف در گردن، بازو و دست شود.
ستون فقرات گردنی که در گردن قرار دارد از هفت مهره (C1-C7) تشکیل شده است که روی هم قرار گرفته اند. این مهره ها پشتیبانی و انعطاف پذیری را برای سر و گردن فراهم می کنند. بین هر مهره یک دیسک قرار دارد که به عنوان بالشتک و ضربه گیر عمل می کند. هر دیسک دارای دو جزء اصلی است:
Nucleus pulposus: یک مرکز نرم و ژل مانند که باعث ایجاد بالشتک و توزیع فشار می شود.
آنولوس فیبروزوس: یک حلقه بیرونی محکم و فیبری که هسته پالپوزوس را در بر می گیرد و آن را در خود نگه می دارد.
دلایل بیرون زدگی دیسک گردن
عوامل متعددی می توانند در ایجاد فتق دیسک نقش داشته باشند، از جمله:
- فرسودگی مرتبط با افزایش سن: با افزایش سن، دیسک‌ها به طور طبیعی محتوای آب خود را از دست می دهند و انعطاف پذیری کمتری دارند و بیشتر در معرض خطر آسیب قرار می گیرند.
- فشار مکرر: فعالیت هایی که شامل خم شدن مکرر، چرخاندن یا بلند کردن اجسام سنگین می شود می تواند بر دیسک فشار وارد کند و خطر فتق را افزایش دهد.
- وضعیت نامناسب: وضعیت نامناسب، مانند قوز کردن، می تواند عضلات گردن را تحت فشار قرار دهد و فشار ناهمواری را به دیسک وارد کند.
- آسیب ناگهانی: ضربه ناشی از تصادف، سقوط یا آسیب های ورزشی می تواند مستقیماً به دیسک ها آسیب برساند یا انحطاط را تسریع کند.
علائم بیرون زدگی دیسک گردن بسته به محل و شدت فتق می تواند متفاوت باشد. علائم رایج عبارتند از:
- گردن درد: این شایع ترین علامت است که اغلب به عنوان درد مبهم یا درد شدید توصیف می شود.
- درد انتشاری: دردی که به سمت پایین بازو و در دست حرکت می کند و مسیر عصب آسیب دیده را دنبال می کند.
- بی حسی یا سوزن سوزن شدن: این حالت می تواند در بازو، دست یا انگشتان ایجاد شود.
- ضعف عضلانی: ضعف در بازو یا دست ممکن است گرفتن اشیا یا انجام فعالیت های روزانه را دشوار کند.
- سفتی: کاهش دامنه حرکتی گردن به دلیل درد یا اسپاسم عضلانی.
تشخیص فتق دیسک معمولاً شامل ترکیبی از موارد زیر است:
- معاینه فیزیکی: پزشک دامنه حرکتی، قدرت عضلانی و رفلکس های گردن و بازو را ارزیابی می کند.
- تست های تصویربرداری: اشعه ایکس، سی تی اسکن یا ام آر آی می تواند به تجسم استخوان ها، دیسک ها و اعصاب در ستون فقرات گردنی و شناسایی محل و شدت فتق کمک کند.
گزینه های درمانی
رویکرد درمانی برای بیرون زدگی دیسک گردن معمولاً با روشهای محافظه‌کارانه شروع می‌شود و در صورت لزوم به مداخلات تهاجمی‌تر پیش می‌رود.
استراحت: اجتناب از فعالیت‌های شدید که درد را تشدید می‌کنند، می‌تواند به بهبود و کاهش التهاب کمک کند.
داروهای ضد درد: مسکن‌های بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا استامینوفن می‌توانند به مدیریت درد و التهاب کمک کنند.
فیزیوتراپی: تمرینات ورزشی که متخصص فیزیوتراپی برای بیماران در نظر می گیرد ، می‌توانند انعطاف‌پذیری را بهبود بخشند، ماهیچه‌های حمایت کننده گردن را تقویت کنند و بهبودی را سرعت می بخشد.
تزریق استروئید: تزریق کورتیکواستروئیدها در اطراف ریشه عصبی آسیب دیده می تواند باعث تسکین موقت درد شود.
جراحی معمولاً زمانی در نظر گرفته می‌شود که درمان‌های محافظه‌کارانه نتوانند تسکین کافی را ارائه کنند یا در موارد فشرده‌سازی شدید عصب در بیرون زدگی دیسک گردن
روش های رایج جراحی عبارتند از:
میکرودیسککتومی: این جراحی کم تهاجمی، مواد فتق دیسک را از طریق یک برش کوچک خارج می کند.
فیوژن گردن: این جراحی شامل ترکیب دو یا چند مهره با هم برای تثبیت ستون فقرات و جلوگیری از فتق بیشتر دیسک است.
فیزیوتراپی بیرون زدگی دیسک گردن
فیزیوتراپی نوعی درمان محافظه کارانه است که می تواند در مدیریت درد و سایر علائم فتق دیسک گردن بسیار موثر باشد. یک فیزیوتراپیست یک برنامه درمانی شخصی ایجاد می کند که ممکن است شامل موارد زیر باشد:
درمان دستی: این شامل تکنیک هایی مانند ماساژ، تحرک و دستکاری برای بهبود انعطاف پذیری، کاهش درد و بهبود عملکرد مفصل است.
ورزش درمانی: تمرینات خاصی برای تقویت عضلات حمایت کننده از ستون فقرات، بهبود وضعیت بدن و افزایش انعطاف پذیری تجویز می شود. این تمرینات همچنین ممکن است به جمع کردن مواد فتق دیسک کمک کند.
آموزش: فیزیوتراپیست به شما در مورد وضعیت شما آموزش می دهد و نکاتی را در مورد نحوه مدیریت درد و جلوگیری از مشکلات بعدی به شما ارائه می دهد. این ممکن است شامل توصیه هایی در مورد وضعیت بدنی، ارگونومی و فعالیت هایی باشد که باید از آنها اجتناب کنید.
