نقرس نوعی بیماری روماتیسمی شایع است که به دلیل تجمع بیش از حد اوریک اسید در بدن رخ می دهد. نقرس، نوعی آرتریت التهابی است که در درجه اول مفاصل را تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری با حملات ناگهانی و شدید درد، قرمزی، تورم و حساسیت در مفصل آسیب‌دیده، معمولاً انگشت شست پا، مشخص می‌شود. در حالی که نقرس می تواند هر مفصلی در بدن را تحت تأثیر قرار دهد، معمولاً از اندام ها شروع می شود و در صورت عدم درمان به سایر مفاصل پیشرفت می کند. فیزیوتراپی یکی از روشهای موثر در تخفیف علائم ناشی از نقرس است.
اوریک اسید ماده ای است که به عنوان ماده زائد در نتیجه سوخت و ساز پروتئین ها در بدن ایجاد می شود و در صورتی که این ماده به مقدار زیادی تولید شود و یا کلیه ها توانایی دفع آن را بطورکامل نداشته باشند در بدن تجمع یافته و منجر به بروز نقرس می شود. رسوب کریستال های اوریک اسید در مفاصل ، بافت و تاندون های بدن باعث تحریک سیستم ایمنی و بروز التهاب و درد در مفاصل بدن می شود.
درد های مفصلی در نتیجه این بیماری اغلب شب ها بیشتر می شود بطوری که سبب اختلال در روند طبیعی خواب می شود. مصرف بیش از حد غذاهای پروتئینی بخصوص گوشت قرمز یکی از مهم ترین عوامل افزایش دهنده ریسک ابتلا به نقرس هستند که میزان شیوع آن در مردان بیشتر است.
بیماری کلیوی بخصوص سنگ کلیه از مهم ترین عوارضی هستند که نقرس می تواند ایجاد کند.
علائم نقرس
درد مفاصل ناگهانی و شدید: حملات نقرس اغلب به سرعت، معمولاً در شب رخ می‌دهند و درد می‌تواند طاقت‌فرسا باشد.
تورم و قرمزی: مفصل آسیب دیده متورم می شود، در لمس گرم می شود و ممکن است قرمز یا بنفش به نظر برسد.
حساسیت: حتی فشار کم روی مفصل می تواند باعث ناراحتی شدید شود.
تحرک محدود: حملات نقرس می تواند حرکت مفصل آسیب دیده را دشوار کند.
محرک ها:
برخی عوامل می توانند باعث حملات نقرس یا تشدید این بیماری شوند. این شامل:
رژیم غذایی: مصرف غذاهای سرشار از پورین، مانند گوشت قرمز، گوشت اندام، غذاهای دریایی و الکل، می تواند سطح اسید اوریک را افزایش دهد و حملات را تحریک کند.
چاقی: اضافه وزن یک عامل خطر برای نقرس است، زیرا می تواند منجر به تولید اسید اوریک بیشتر شود.
داروها: برخی از داروها مانند دیورتیک ها و آسپرین می توانند با تأثیر بر سطح اسید اوریک در ایجاد نقرس نقش داشته باشند.
روشهای درمان
تشخیص نقرس معمولاً شامل معاینه فیزیکی، آزمایش خون برای اندازه گیری سطح اسید اوریک و تجزیه و تحلیل مایع مفصلی برای تشخیص کریستال های اسید اوریک است. پس از تشخیص، نقرس را می توان با ترکیبی از تغییرات سبک زندگی و داروها به طور موثر مدیریت و درمان کرد.
نقش فیزیوتراپی در درمان نقرس
درک این نکته ضروری است که نقرس فقط مفاصل را تحت تاثیر قرار نمی دهد. همچنین بر عضلات و تاندون های اطراف تاثیر می گذارد. التهاب و درد می تواند منجر به کاهش تحرک و ضعف عضلانی شود. اینجاست که فیزیوتراپی وارد عمل می شود.
فواید فیزیوتراپی برای بیماران نقرس
فیزیوتراپی چندین مزیت کلیدی برای بیماران نقرس دارد:
مدیریت درد: فیزیوتراپیست ها از تکنیک های مختلفی از جمله درمان دستی و الکتروتراپی برای کاهش درد و کاهش التهاب استفاده می کنند.
بهبود تحرک: نقرس می تواند حرکت مفصل را محدود کند. تمرینات فیزیوتراپی و کشش ها می توانند انعطاف پذیری و تحرک را افزایش دهند.
تقویت: عضلات ضعیف می توانند وضعیت را بدتر کنند. فیزیوتراپیست ها بیماران را از طریق تمریناتی که مناطق آسیب دیده را تقویت می کند، راهنمایی می کنند.
بهبود وضعیت بدنی و راه رفتن: فیزیوتراپی در بیماران مبتلا به نقرس به اصلاح وضعیت و الگوهای راه رفتن کمک می کند که ممکن است به دلیل درد تغییر کرده باشند.
برنامه های سفارشی: هر بیمار منحصر به فرد است و فیزیوتراپیست ها برنامه های درمانی مناسبی را برای رفع نیازهای فردی ایجاد می کنند.
تمرینات فیزیوتراپی برای نقرس
فیزیوتراپی برای نقرس شامل تمرینات مختلفی از جمله تمرینات دامنه حرکتی، کشش و تمرینات قدرتی است. این تمرینات برای موارد زیر طراحی شده اند:
بهبود تحرک مفاصل: کشش های ملایم و تمرینات دامنه حرکتی می تواند سفتی را کاهش داده و تحرک مفصل را بهبود بخشد.
تقویت عضلات: ضعف عضلانی می تواند علائم نقرس را تشدید کند. فیزیوتراپی به تقویت عضلات کمک می کند.
افزایش تعادل: بیماران نقرس ممکن است مشکلات تعادلی داشته باشند. فیزیوتراپیست ها تمرینات تعادلی را در برنامه های درمانی خود گنجانده اند.
برای کاهش خشکی های مفصلی ایجاد شده انجام تمرینات فیزیوتراپی در منزل می تواند کمک کننده باشد. متخصص فیزیوتراپی در منزل با توجه به این که نقرس کدام مفاصل را درگیر کرده و چه عوارضی در پی داشته برنامه تمرینی ویژه ای را برای بیمار تنظیم می کند.
توصیه های غذایی و سبک زندگی
در حالی که فیزیوتراپی نقش مهمی در مدیریت نقرس ایفا می کند، تغییرات رژیم غذایی و سبک زندگی به همان اندازه مهم هستند. به بیماران توصیه می شود:
هیدراته بمانید: نوشیدن مقدار زیادی آب به دفع اسید اوریک اضافی از بدن کمک می کند.
اصلاحات رژیم غذایی: اجتناب از غذاهای غنی از پورین، مانند گوشت قرمز و الکل، می تواند سطح اسید اوریک را کاهش دهد.
مدیریت وزن: حفظ وزن سالم فشار وارده بر مفاصل را کاهش می دهد.
پایبندی به دارو: پیروی از داروهای تجویز شده در کنار فیزیوتراپی ضروری است.
فیزیوتراپیست جانپور
متخصص فیزیوتراپی و توانبخشی بیماری های ارتوپدی ، نورولوژی و روماتولوژی
09122655648
بیشتر بخوانید :
