درمان غیرجراحی آرتروز زانو با فیزیوتراپی
آرتروز زانو یک بیماری شایع دژنراتیو مفصلی است که مفصل زانو را تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری همچنین به عنوان بیماری مفصلی دژنراتیو یا آرتریت ساییدگی شناخته می شود. این عارضه زمانی رخ می دهد که غضروف مفصل زانو فرسوده و تخریب می شود که می تواند منجر به درد، سفتی و کاهش دامنه حرکتی شود.
عوامل خطر برای استئوآرتریت زانو عبارتند از: افزایش سن، اضافه وزن یا چاقی، داشتن سابقه خانوادگی این بیماری، جراحات یا جراحی های قبلی زانو و شرکت در فعالیت های پر تاثیر. علائم آرتروز زانو می تواند شامل درد، سفتی، حساسیت، تورم، احساس خرچنگ یا ساییدگی در مفصل زانو و کاهش دامنه حرکتی باشد.
درمان استئوآرتریت زانو معمولاً شامل ترکیبی از تغییرات سبک زندگی مانند کاهش وزن و ورزش و مداخلات پزشکی مانند مسکن‌ها، تزریق کورتیکواستروئید و فیزیوتراپی است. در موارد شدید، ممکن است جراحی لازم باشد، مانند جراحی تعویض زانو، که در آن مفصل آسیب دیده با مفصل مصنوعی جایگزین می شود.
درمان غیرجراحی آرتروز زانو با فیزیوتراپی در کلینیک فیزیوتراپی آیتن در خیابان شریعتی تهران بر اساس متدهای درمانی روز دنیا و با استفاده از تجهیزات پیشرفته فیزیوتراپی ارائه می شود.
علائم آرتروز زانو
درد: درد در مفصل زانو از علائم شایع آرتروز زانو است. این می تواند یک درد مبهم یا درد شدید باشد که با فعالیت بدتر می شود.
سفتی: سفتی در مفصل زانو یکی دیگر از علائم رایج آرتروز زانو است. می تواند حرکت مفصل زانو را به خصوص پس از نشستن یا استراحت طولانی مدت دشوار کند.
تورم: تورم یا التهاب مفصل زانو از علائم شایع آرتروز زانو است. زانو ممکن است در لمس گرم احساس شود و متورم یا پف کرده به نظر برسد.
احساس ساییده شدن استخوان ها بر روی هم: ممکن است هنگام حرکت دادن مفصل زانو احساس ساییدن داشته باشید. این ناشی از مالش غضروف آسیب دیده در مفصل به یکدیگر است.
کاهش دامنه حرکتی: ممکن است کاهش دامنه حرکتی در مفصل زانو را تجربه کنید. ممکن است صاف کردن یا خم کردن کامل مفصل زانو دشوار باشد.
علل آرتروز زانو
افزایش سن: با افزایش سن، غضروف مفاصل به طور طبیعی شروع به تحلیل می‌کند که می‌تواند منجر به آرتروز زانو شود.
ژنتیک: برخی افراد ممکن است به دلیل عوامل ژنتیکی بیشتر در معرض ابتلا به آرتروز زانو باشند.
چاقی: اضافه وزن یا چاقی فشار مضاعفی به مفصل زانو وارد می کند که می تواند تجزیه غضروف را تسریع کند و خطر آرتروز زانو را افزایش دهد.
آسیب های قبلی: آسیب های وارده به زانو، مانند پارگی منیسک یا رباط، می تواند خطر ابتلا به آرتروز زانو را افزایش دهد.
استفاده بیش از حد: فشار مکرر بر روی مفصل زانو ناشی از فعالیت‌های شدید یا مشاغلی که به حرکات مکرر زانو نیاز دارند، می‌تواند خطر ابتلا به آرتروز زانو را افزایش دهد.
سایر شرایط پزشکی: برخی شرایط پزشکی مانند آرتریت روماتوئید یا اختلالات متابولیک نیز می توانند خطر ابتلا به آرتروز زانو را افزایش دهند.
درمان غیرجراحی آرتروز زانو با فیزیوتراپی
کار با فیزیوتراپیست می تواند به بهبود قدرت، انعطاف پذیری و تعادل کمک کند، که می تواند به کاهش علائم آرتروز زانو کمک کند.
فیزیوتراپی می تواند یک درمان غیر جراحی بسیار موثر برای آرتروز زانو باشد. یک فیزیوتراپیست می تواند یک برنامه درمانی فردی برای کمک به کاهش درد، بهبود تحرک و افزایش قدرت و انعطاف پذیری ایجاد کند.
برخی از روشهای درمانی رایج فیزیوتراپی برای آرتروز زانو عبارتند از:
ورزش: یک فیزیوتراپیست می‌تواند یک برنامه ورزشی که شامل تمرین‌هایی برای بهبود قدرت، انعطاف‌پذیری و دامنه حرکت در مفصل زانو باشد، تهیه کند. این تمرینات می تواند به کاهش درد و بهبود عملکرد کمک کند.
درمان دستی: تکنیک های درمان دستی مانند ماساژ، موبیلیزاسیون و دستکاری را می توان برای کاهش درد، بهبود تحرک مفاصل و افزایش انعطاف پذیری استفاده کرد.
راهکارهای ضددرد: روش هایی مانند اولتراسوند، گرما یا سرما درمانی یا تحریک الکتریکی می توانند برای کاهش درد و التهاب در مفصل زانو استفاده شوند.
تمرین راه رفتن: یک فیزیوتراپیست می تواند راه رفتن شما را ارزیابی کند و آموزش هایی را برای بهبود الگوی راه رفتن شما ارائه دهد که می تواند به کاهش استرس روی مفصل زانو کمک کند.
آموزش: یک فیزیوتراپیست می تواند به شما در مورد مکانیک مناسب بدن، مانند نحوه ایستادن، نشستن و حرکت برای کاهش استرس روی مفصل زانو آموزش دهد.
سایر راهکارهای درمانی
کاهش وزن: حفظ وزن سالم یا کاهش وزن در صورت اضافه وزن یا چاقی می تواند فشار وارده بر مفصل زانو را کاهش دهد و پیشرفت آرتروز زانو را کند کند.
ورزش: ورزش منظم، مانند فعالیت های کم تاثیر مانند پیاده روی، شنا یا دوچرخه سواری، می تواند به تقویت عضلات اطراف مفصل زانو و بهبود انعطاف پذیری کمک کند.
داروهای تسکین درد: مسکن‌های بدون نسخه مانند استامینوفن یا داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) می‌توانند به کاهش درد و التهاب در مفصل زانو کمک کنند.
تزریق کورتیکواستروئید: تزریق کورتیکواستروئیدها را می توان مستقیماً در مفصل زانو برای کاهش التهاب و درد انجام داد.
وسایل کمکی: استفاده از وسایل کمکی مانند عصا، بریس یا درج کفش می تواند به کاهش فشار روی مفصل زانو و بهبود تحرک کمک کند.
جراحی: در موارد شدید، جراحی تعویض مفصل زانو برای جایگزینی مفصل آسیب دیده با مفصل مصنوعی ممکن است لازم باشد.
مقالات مرتبط :
